Elementy jakie musi posiadać wkładka ortopedyczna, aby działała dynamicznie Płaska, stabilna platforma podeszwowa wkładki - czyli płaski spód wkładki. Dzięki temu wkładki ortopedyczne FootWave™ idealnie imitują prawidłowe podłoże dla stopy a wkładki nie przemieszczają się.

Fot: artursfoto / Rozlane eozynofilowe zapalenie powięzi nie ma określonych przyczyn. Może dotyczyć powięzi zarówno kończyn, jak i tułowia. Zapalenie powięzi podeszwowej na podłożu urazu czy nadmiernego obciążenia jest nieco odmiennym stanem. W przeciwieństwie do rozlanego zapalenia powięzi – dużo częstsze. Powięź jest to błona zbudowana z tkanki łącznej. Pokrywa mięśnie w każdej części ciała i pełni bardzo ważne funkcje. Współtworzy również przegrody między mięśniami. Jedną z patologii polegającą na zapaleniu powięzi jest rozlane zapalenie powięzi z eozynofilią. Eozynofilia oznacza, że w organizmie dochodzi do wzrostu poziomu eozynofilii we krwi, czyli jednego z rodzaju białych krwinek. Zupełnie innym stanem jest zapalenie powięzi. Co to jest rozlane zapalenie powięzi z eozynofilią? Eozynofilowe rozlane zapalenie powięzi jest schorzeniem polegającym na stwardnieniu w bardzo znacznym stopniu skóry, jak również tkanki podskórnej. Nie określono przyczyn powstawania tego schorzenia, a przez rzadkość, z jaką ta choroba się rozwija, niewiele jest na jej temat badań. Za czynniki wpływające na rozwój zapalenia powięzi można uznać nadmierny wysiłek fizyczny, urazy, działanie chemicznych substancji, miejscowe zakażenia. Zdarza się, że w przypadku niektórych chorób zaburzających funkcjonowanie układu immunologicznego człowieka, czyli np. chorób nowotworowych, chorób o podłożu immunologicznym czy leczenia immunosupresyjnego, również rozwija się eozynofilowe rozlane zapalenie powięzi. Zobacz film i dowiedz się z czego składa się krew: Zobacz film: Z czego składa się krew? Źródło: Getty Images / iStock. Objawy i leczenie zapalenia powięzi z eozynofilią W przypadku powstania zapalenia powięzi z eozynofilią dochodzi do nacieków zapalnych i włóknienia w obrębie powięzi, tkanki podskórnej, mięśni i skóry. Jest to rzadkie schorzenie, obserwowane około 40. roku życia. Rozlane zapalenie powięzi objawia się nagle. Objawy ogólne to osłabienie, gorączka, bóle stawów. Z czasem dochodzi w tym przypadku do twardnienia skóry na kończynach, na tułowiu. Często atakowane są również stawy, w których może dojść nawet do ciężkich przykurczów, jeśli choroba nie jest odpowiednio leczona. Rozpoznanie choroby opiera się na stwierdzeniu stwardnień skóry i tkanki podskórnej, a także wzroście wskaźników zapalnych we krwi. Leczenie rozlanego zapalenia powięzi opiera się na stosowaniu glikokortykosteroidów. Zaczyna się od dość dużych dawek, które stopniowo są zmniejszane. Ponadto ważna jest właściwa rehabilitacja. Niekiedy udaje się skutecznie zahamować postęp choroby, jednak zdarza się, że zapalenie powięzi przewleka się, a przykurcze mogą pozostać utrwalone. Trudno mówić też o jakiejkolwiek profilaktyce rozlanego zapalenia powięzi mięśniowej z eozynofilią, ponieważ zbyt mało zostało opisanych przypadków choroby i nie ma żadnych pewnych przyczyn jej powstawania, by móc je eliminować. Zapalenie powięzi podeszwy Zapalenie powięzi podeszwy związane jest z bardzo częstym bólem okolicy pięty, czyli stanem zapalnym rozcięgna podeszwowego. Ból pojawia się po przebudzeniu i nie pozwala na normalny chód. W momencie stania czy chodzenia pojawia się ból nie do zniesienia. Początkowo jest to zapalenie rozcięgna podeszwowego, wywołanego naderwaniem, stanem zapalnym; z czasem dochodzi do degeneracji powięzi podeszwowej. Ból nasilony jest szczególnie na pięcie i na łuku stopy. Są to istotne dla powięzi miejsca, ponieważ tam podczas stania czy chodzenia rozkładane są największe obciążenia. Leczenie zapalenia powięzi podeszwowej opiera się na ograniczeniu aktywności fizycznej, zimnych masażach po 15 minut 2 razy dziennie. Bardzo istotnym elementem leczenia i rehabilitacji jest rozciąganie stopy. Należy je wykonywać kilka razy dziennie. Przy przedłużającym się zapaleniu i nasilonym bólu konieczne bywa zastosowanie niesteroidowych leków przeciwzapalnych. Osoby dotknięte zapaleniem powięzi powinny zredukować masę ciała. Ma to działanie profilaktyczne, jak i terapeutyczne, ponieważ każdy kolejny utracony kilogram masy zmniejsza obciążenie podeszwy. Jak działa układ mięśniowy? Dowiesz się tego z filmu: Zobacz film: Układ mięśniowy - budowa i funkcje. Źródło: 36,6.

Leczenie. Proces powrotu do zdrowia trwa od kilku tygodni do kilkunastu miesięcy. Czas uwarunkowany jest rozległością zapalenia i innymi objawami towarzyszącymi. Zaleca się przede wszystkim przerwę w bieganiu na ok 4-5 tygodni. W tym czasie stosuje się ćwiczenia rozciągające rozcięgno i ścięgno Achillesa, masaż głęboki tkanek Ostroga piętowa – przyczyny, objawy, leczenie, domowe sposoby Ostroga piętowa jest rodzajem narośli kostnej – osteofitu. Tworzy się w wyniku przeciążeń, mikrourazów stopy, co poprzedzają zazwyczaj kontuzje rozcięgna podeszwowego oraz mięśni łydki. Sama ostroga jest jedynie objawem, a nie przyczyną dolegliwości. Jest potoczną nazwą zapalenia rozcięgna podeszwowego. Ostroga piętowa – co to jest? Przyczyny zapalenia rozcięgna podeszwowego Ostroga piętowa (łac. Calcar calcanei) nie jest widoczna gołym okiem, może występować, nie dając zupełnie żadnych symptomów. Takie zmiany dotyczą zwykle osób z upośledzeniem architektury stóp, co powoduje przeciążenia oraz zawodników sportowych, w szczególności biegaczy. Sama ostroga może przybierać różne kształty i rozmiary – wyróżnia się osteofity haczykowate, płaskie i szpiczaste. Pacjenci, którzy najczęściej zgłaszają się do specjalisty z takimi dolegliwościami to osoby w wieku 40–60 lat. Ostroga piętowa – objawy Ostrogi piętowe mogą generować bardzo nieprzyjemne dolegliwości. Pojawiający się ból pięty staje się często na tyle uciążliwy, że wprost uniemożliwia komfortowe przemieszczanie się. Dodatkowo bardzo często pacjenci skarżą się na: ostry, przeszywający ból w obrębie pięt podczas porannego wstawania, ból o charakterze tępym przez pozostałą część dnia, stan zapalny w obrębie tylnej części stopy, ból stopy, rozprzestrzeniające się od pięty nieprzyjemne uczucie ciepła, tkliwość punktową na guzie piętowym, zaostrzanie dolegliwości podczas chodzenia na boso. Ból pięty jest szczególnie intensywny rano, w ciągu dnia nieco łagodnieje. Jego narastanie odnotowuje się ponownie, po pokonaniu dłuższych dystansów. Wówczas topografia może obejmować nawet całą stopę. Polecane dla Ciebie różne warianty, wkładka zł różne warianty, wkładka zł krem, potliwość, rogowacenie, suchość, dla diabetyków, bez parabenów zł krem, rogowacenie, dla diabetyków zł Ostrogi piętowe zazwyczaj bardzo dobrze poddają się leczeniu nieinwazyjnemu. Jego podstawą jest odpoczynek i odciążanie stóp, co pomaga wstępnie zmniejszyć ból oraz istniejący obrzęk. Stosuje się okłady z woreczków z lodem, a także specjalne wkładki do butów w kształcie pączka, które pomagają zmniejszyć nacisk na newralgiczne miejsce. Bardzo pomocne jest też stosowanie odpowiednio wyściełanego, sportowego obuwia. W zmniejszeniu obrzęku pomagają także leki przeciwzapalne. Jeśli ich działanie jest zbyt słabe, to stosuje się również iniekcje z kortyzonu. Bardzo ważnym elementem leczenia ostrogi piętowej jest także fizjoterapia. Szeroka gama zabiegowa pozwala na bardzo skuteczną walkę z opisywanymi zmianami. Jako jeden z najskuteczniejszych sposobów postępowania w przypadku zapalenia rozcięgna podeszwowego wymienia się zastosowanie fali uderzeniowej. W bardzo krótkim czasie penetruje w głąb tkanek i doprowadza do zniszczenia niepożądanych zwapnień, złogów kostnych, powodując także poprawę ukrwienia i działanie przeciwzapalne. Poza tym wykorzystuje się także fonoforezę z lekiem przeciwzapalnym, magnetoterapię oraz jonoforezę. Z bardzo dobrymi efektami stosuje się również laser wysokoenergetyczny. Operacja ostrogi piętowej to rzadkość. Wynika to z bardzo dobrej reakcji na postępowanie nieinwazyjne. W przypadku, kiedy zmiany są jednak bardzo zaawansowane, skutecznym rozwiązaniem może okazać się laserowe usuwanie ostrogi piętowej. Ostroga piętowa – ćwiczenia Ćwiczenia na ostrogę piętową to przede wszystkim praca nad rozluźnianiem rozcięgna podeszwowego. Dodatkowo należy skupić się nad regulacją napięcia w obrębie mięśni łydki. Przykładowe ćwiczenia to: Pozycja: siad na krześle. Kończyny dolne ustawione pod kątem 90 stopni w stawach kolanowych, ręce oparte o siedzisko. Pod stopą piłeczka tenisowa. Ruch: polega na nacisku i jednoczesnym przetaczaniu piłeczki pod stopą od pięty do palców i z powrotem. W ten sposób należy kontynuować ćwiczenie przez 4–5 minut. Pozycja: siad prosty. W rękach trzymamy koniec ręcznika, który jest zaczepiony o górną część stóp. Ruch: polega na powolnym przyciąganiu górnych części stóp do siebie i utrzymaniu pozycji skrajnej przez kilka sekund. Ćwiczenie należy powtórzyć kilkukrotnie. Pozycja: stanie w delikatnym rozkroku na klinie, przy ścianie. Ręce oparte o ścianę. Ruch: polega na wspięciu na palce i utrzymaniu pozycji przez kilka sekund, a następnie powolnym opuszczaniu pięt, aż do momentu, kiedy dotkną klina. Ćwiczenie należy powtórzyć kilkukrotnie. Pozycja: stanie przy ścianie w wykroku. Kończyna dolna zakroczna wyprostowana w stawie kolanowym, stopa dokładnie przylega do podłoża. Ruch: polega na wciskaniu pięty nogi zakrocznej w podłoże przez 10–30 sekund. Następnie należy zwiększyć zakres ruchu w stawie skokowym przez większe pochylenie do przodu i ponownie wcisnąć piętę w podłoże na 10–30 sekund. Ćwiczenie powtarzamy 4–5 razy. Bardzo dobrym uzupełnieniem fizjoterapii jest zastosowanie wkładki na ostrogę piętową. Właściwie dobrana zapewni odpowiednie ustawienie stóp, pozwoli odciążyć i poprawić ukrwienie, przyczyniając się do lepszej regeneracji. Niezwykle istotne jest, aby takie wkładki zostały przygotowane indywidualnie, z wykonaniem wszystkich niezbędnych pomiarów biomechanicznych. W połączeniu z ćwiczeniami i zabiegami fizykalnymi takie postępowanie powinno przynieść oczekiwane rezultaty. Rozcięgno podeszwowe – profilaktyka Do działań profilaktycznych chroniących przed powstawaniem górnej oraz dolnej postaci ostrogi piętowej należy przede wszystkim właściwy dobór obuwia. Należy unikać butów na wysokim obcasie i z wąską częścią przednią. Poza tym duże znaczenie ma odpowiednio zaplanowany trening i uwzględnienie ćwiczeń rozciągających. Pozwoli to przygotować struktury, takie jak rozcięgno podeszwowe i mięśnie łydki do wysiłku fizycznego bez ryzyka przeciążenia. Ostroga piętowa – domowe sposoby W przypadku, kiedy nie unikniemy pojawienia się ostrogi piętowej, warto skorzystać z naturalnych sposobów postępowania. Domowe sposoby na ostrogi piętowe to okład z liści młodej kapusty, liści orzecha włoskiego czy czarnej herbaty. Wszystkie te rośliny wykazują działanie ściągające, co może nieco zmniejszyć objawy stanu zapalnego i złagodzić ból. Można również przygotować wywar z liści laurowych i wykorzystać go do robienia okładów na bolące pięty. Twoje sugestie Dokładamy wszelkich starań, aby podane zdjęcie i opis oferowanych produktów były aktualne, w pełni prawidłowe oraz kompletne. Jeśli widzisz błąd, poinformuj nas o tym. Zgłoś uwagi Polecane artykuły Zawroty głowy – przyczyny, objawy, leczenie Zawroty głowy mogą być spowodowane na przykład zbyt gwałtowną zmianą pozycji czy odwróceniem głowy i wówczas są zjawiskiem fizjologicznym. Czasem jednak mogą być wynikiem poważniejszych dolegliwości. Jakich? Czkawka – przyczyny i leczenie Czkawka (łac. singultus) w większości przypadków bywa zjawiskiem całkowicie fizjologicznym oraz powszechnym. Jednakże uporczywa czkawka, która utrudnia funkcjonowanie, może być objawem chorób układu trawiennego i nerwowego. Z tego względu, mimo pozornie błahego charakteru, nie należy jej lekceważyć, a przy występowaniu innych niepokojących objawów koniecznie należy skonsultować się ze specjalistą. Czym jest czkawka? Co może oznaczać? Jak się jej pozbyć? Odpowiadamy w poniższym artykule. Kolka wątrobowa – przyczyny, objawy, leczenie i domowe sposoby na atak kolki żółciowej Kolka wątrobowa (żółciowa) objawia się jako silny i nagły ból pod prawym łukiem żebrowym, który może trwać nawet kilka godzin. Wynika z zaburzonej pracy pęcherzyka żółciowego. Kto najbardziej jest narażony na kolkę wątrobową i w jaki sposób można złagodzić ból, który jej towarzyszy? Paranoja indukowana (Folie a deux) – na czym polega zaburzenie psychiczne znane z filmu „Joker 2”? Wszystko wskazuje na to, że fabuła powstającego filmu „Joker 2" zbudowana zostanie wokół zaburzenia zwanego paranoją indukowaną (folie a deux). Znajomość objawów i charakterystyki tej przypadłości pozwala przewidzieć, o czym będzie opowiadała kontynuacja kinowego przeboju z 2019 roku. Pęknięty ząb – co robić, jak się leczy? Do najczęstszych przyczyn pęknięć zębów należą wady zgryzu, bruksizm, nagryzienie twardego przedmiotu. Uraz pojawia się także jako powikłanie leczenia kanałowego. Pęknięcie może dotyczyć korony zęba, ale też korzenia. Najczęstsze jest to pęknięcie poprzeczne (wzdłuż). Terapia polegW innych sytuacjach konieczne może być leczenie kanałowe czy nawet usunięcie zęba Ból po prawej stronie brzucha – co może oznaczać? Ból brzucha po prawej stronie to objaw wielu dolegliwości, które mogą dotyczyć zarówno dzieci, jak i dorosłych. W zależności od jego lokalizacji i typu będzie świadczył o różnych problemach. Co może powodować ból po prawej stronie brzucha? Hipertermia (przegrzanie) organizmu – objawy, przyczyny, pierwsza pomoc Fala upałów przetaczająca się nad krajem sprzyja wystąpieniu hipertermii. Do przegrzania organizmu dochodzi na skutek zaburzenia mechanizmów termoregulacji i niemożności oddania wytworzonego przez organizm ciepła. Szczególnie narażone na jego wystąpienie są noworodki i osoby starsze. Jak rozpoznać hipertermię? I jak wygląda pierwsza pomoc w przypadku podejrzenia udaru cieplnego? Jakie objawy towarzyszą stopie wydrążonej? Oprócz typowych i charakterystycznych objawów stopy wydrążonej, takich jak skrócenie stopy, podwyższeniu ulega część grzbietowa stopy, tzw. podbicie. Dodatkowo mogą wystąpić: szponowate ustawienie palców; deformacje palucha; nadmierny przykurcz rozcięgna podeszwowego;
Zapalenie powięzi podeszwowej jest jedną z najczęstszych przyczyn bólu pięty i stopy, która dotyka aż 10% społeczeństwa. Ból i sztywność stóp nasilają się rano, a następnie w ciągu dnia, gdy nieco rozruszamy kończyny, ustępuje. Dlatego też często bagatelizujemy problem, pozwalając mu się rozwijać, co może prowadzić do rozwoju poważniejszych dolegliwości, jak ostroga piętowa. W artykule wyjaśnimy, czym jest zapalenie powięzi podeszwowej, jak je rozpoznać oraz jakie są ćwiczenia i sposoby rehabilitacji. Czym jest powięź podeszwowa?Czym jest zapalenie powięzi podeszwowej?Jakie objawy towarzyszą zapaleniu powięzi podeszwowej?Leczenie zapalenia powięzi podeszwowejRokowaniaO czym należy pamiętać? Czym jest powięź podeszwowa? Powięź podeszwowa jest to struktura, która rozciągnięta jest od guza piętowego w kierunku paliczków stopy. W literaturze fachowej spotkacie się również z pojęciem rozcięgna podeszwowego, które używane jest zamiennie z powięzią. Struktura ta jest znana przede wszystkim osobom, które uczestniczyły w komisji lekarskiej kwalifikującej do odbycia służby wojskowej, gdzie sprawdzano, czy potencjalny kandydat nie ma tzw. platfusa — płaskostopia. Jej główną funkcją jest utrzymanie łuku poprzecznego stopy, odpowiedniego wysklepienia i amortyzacja stawów podczas chodu. Czym jest zapalenie powięzi podeszwowej? Funkcja amortyzacyjna powięzi odpowiada za przejęcie przeciążeń. Jej zadaniem jest ochrona struktur kostnych i stawowych. Pamiętajmy, że stopy muszą wziąć na siebie cały ciężar ciała, co przy znacznej intensywności wysiłku może być dla nich sporym wyzwaniem. Podobnie, jak podczas treningu mięśni, w rozcięgnach również pojawiają się mikrouszkodzenia. Uszkodzenia te mogą być nasilone poprzez zły dobór obuwia, w którym uprawiamy aktywność, a także poprzez trening na zbyt twardej nawierzchni. Dość często spotykam się również z osobami, które trenują na profesjonalnym tartanie stadionowym z myślą, że jest to nawierzchnia miękka, więc nie będzie powodować problemów ze stawami — nic bardziej mylnego. Powierzchnia tartanu jest elastyczna, oddaje energię, co przy braku umiejętności biegacza będzie dodatkowo obciążać stawy. Zazwyczaj wykonuje się tam treningi przedstartowe, w specjalnym, ultralekkim obuwiu z kolcami. Długie dystanse wybiegania nie powinny być wykonywane w takich miejscach. Przeciążenie powięzi prowokuje powstanie stanu zapalnego. Nie tylko osoby trenujące są narażone na wystąpienie dolegliwości bólowych. Również osoby pracujące w pozycji stojącej, gdzie wywierany jest długotrwały nacisk na rozcięgno, narażone są na ryzyko mikrouszkodzeń i pojawienie się przypadłości. Inne czynniki, które będą nasilać stan zapalny, to wady stóp, zbyt mocno napięte mięśnie łydek, jak i otyłość. Ograniczenia ruchomości stawu skokowego, zwłaszcza w kierunku zgięcia grzbietowego stopy. Zgięcie grzbietowe stopy polega na jej zgięciu w kierunku piszczeli. Tego typu ruch jest praktykowany bardzo rzadko. Zbyt mocno napięte mięśnie piszczeli lub ciasne, mocno ograniczone ruchowo stawy skokowe, są częstą przyczyną wystąpienia stanu zapalnego. Podobnie ma się kwestia mięśni łydek. Zbyt mocno napięte mięśnie łydek, zwłaszcza mięśnie brzuchate łydki, mogą powodować ból w okolicy guza piętowego. Może to być powiązane ze stanem zapalnym rozcięgna. Istotne jest również występowanie wad stóp, takich jak płaskostopie i stopa wydrążona. Obie wady będą nadmiernie obciążać więzadła stopy, co będzie przyczyniać się do szybszego pojawienia się mikrouszkodzeń, a to z kolei będzie rozwijało stany zapalne. Innymi przyczynami związanymi z wadami są nierówne kończyny dolne. Minimalne różnice w długości kończyn powodować będą mocniejsze przeciążenie jednej ze stron ciała. Jakie objawy towarzyszą zapaleniu powięzi podeszwowej? Osoby, które dotknięte są stanem zapalnym rozcięgna podeszwowego, będą miały tendencje do nadmiernej pronacji stopy i koślawienia stawu skokowego. Jest to ruch, który polega na skierowaniu małego palca od stopy w górę. Z kolei staw skokowy zapada się w stronę kostki wewnętrznej. Charakterystycznym objawem jest ból w okolicy pięty i śródstopia. Ból jest silny rano, gdy stawiamy pierwsze kroki po przebudzeniu. Gdy nieco się rozruszamy, ból jest mniejszy, a czasem nawet ustępuje. Ponownie ból nasila się wieczorem, gdy stopy są już zmęczone. W nocy oraz podczas odpoczynku ból ustępuje. Jest to typowy objaw związany z przeciążeniem i zmęczeniem struktur odpowiedzialnych za stabilizację. W przypadku treningu stopy bolą mniej, gdy jesteśmy rozgrzani i trenujemy. Gdy zakończymy aktywność i ciało ostygnie, zaczynamy wyraźnie czuć, jak ból narasta i zazwyczaj jest silniejszy niż przed wysiłkiem. Stanie w miejscu również robi się kłopotliwe. Długotrwały ucisk naszej masy ciała na rozcięgna będzie powodować drażniący ból, który narasta. Leczenie zapalenia powięzi podeszwowej W przypadku chorób i kontuzji o podłożu prozapalnym kluczowym elementem jest ograniczenie aktywności, która będzie nasilać problem z rozcięgnem. Jeżeli jesteś osobą aktywną, dużo trenujesz, konieczne będzie zmniejszenie częstotliwości treningów lub przerwanie ich na jakiś czas. Zrezygnować również powinniśmy z obuwia z twardą podeszwą, jak i aktywności na twardym podłożu. Niekiedy konieczne będzie zastosowanie specjalnych wkładek ortopedycznych, gdy np. nasza praca wymaga pozycji stojącej i nie możemy sobie pozwolić na czasowe zmiany. Zainwestować musimy w obuwie o grubej i miękkiej podeszwie, które jest dobrze wyprofilowane, zmniejszające nacisk na piętę. Warto skorzystać z profesjonalnej obsługi sklepów sportowych, które oferują dobór obuwia do stopy klienta. Kolejnym krokiem jest wyciszenie stanu zapalnego. W tym przypadku często zaleca się zastosowanie niesteroidowych leków przeciwzapalnych (NLPZ). Dodatkowo możemy skorzystać ze schładzania całościowego stóp, jak i miejscowego, w okolicach guza piętowego stopy. Bardzo dobrze sprawdzają się również suplementy o działaniu przeciwzapalnym jak kwasy tłuszczowe omega 3, kwas bosweliowy, metylosulfon. Jeżeli stan zapalny jest lekki i pozwala nam podjąć aktywność fizyczną, możemy wdrożyć ćwiczenia rehabilitacyjne, takie jak: Rozciąganie mięśni łydek Rozciąganie ścięgna Achillesa Przetaczanie piłki pod podeszwą stopy oraz uwalnianie punktu spustowego Dobrym sposobem rozluźnienia stopy jest również zastosowanie masażu tkanek głębokich, który powinien wykonać profesjonalny fizjoterapeuta lub masażysta. Jeżeli chodzi o zabiegi fizykalne, bardzo dobrze sprawdza się zastosowanie fali uderzeniowej. Po kilku zabiegach pacjenci czują wyraźną ulgę i są w stanie normalnie funkcjonować. Często stosuje się również plastrowanie — kinesiotaping. Zadaniem plastrów jest wzmocnienie osłabionych mięśni, jak i odciążenie pracy rozcięgna. Bardzo ważnym elementem jest również poprawa biomechaniki pracy stawu skokowego. Czasem po analizie chodu pacjenta okazuje się, że stawia on stopy w sposób niewłaściwy, który mocno nadwyręża powięź stopy. Wymagana jest wtedy korekta techniki chodu pod okiem fizjoterapeuty. Podobnie jest z techniką biegu, gdzie mocno uderzamy stopami o podłoże. Niestety z bieganiem jest tak, jak z treningiem na siłowni — nie każdy z nas jest urodzonym biegaczem i również musimy się nauczyć prawidłowego biegu, który będzie mniej wymagający dla stawów. Mocno zaawansowane stadia zapalenia rozcięgna mogą wymagać podania miejscowego kortykosteroidów lub osocza bogatopłytkowego. W ostateczności wykonywany jest również zabieg chirurgiczny. Rokowania Niestety w przypadku zapalenia powięzi podeszwowej musimy uzbroić się w cierpliwość. Bardzo trudno jest szybko opanować stany zapalne ze względu na to, że nasze ciało jest w ciągłym ruchu. Każdy z nas ma potrzebę przemieszczania się i rzadko kiedy możemy pozwolić sobie na to, aby leżeć całymi dniami i odpoczywać. Nawet zwykły chód będzie czynnikiem podrażniającym ścięgno, co wydłuża czas leczenia i regeneracji. O czym należy pamiętać? Zapalenie rozcięgna podeszwowego jest najczęstszą przyczyną bólu pięty. Nawracające bóle stóp powinny być sygnałem do konsultacji z fizjoterapeutą. Regularny stretching mięśni łydek, ścięgna Achillesa i rolowanie stóp są skutecznymi sposobami przeciwdziałania tej przypadłości.
A Przegląd 2015 z ośmiu istniejących badań stwierdzono, że opukiwanie zapewnia krótkotrwałą ulgę w bólu osobom z zapaleniem rozcięgna podeszwowego. W przeglądzie nie znaleziono wiarygodnych dowodów na długoterminowy wpływ opukiwania na zapalenie rozcięgna podeszwowego. Prywatny badanie 2015 porównał nagranie do 15 minut
Rolowanie stopy w zapaleniu rozcięgna podeszwowego – wielki potencjał małej piłeczki 13 30359 Różne formy automasażu rolowanie są co raz częściej zalecanym przez fizjoterapeutów uzupełnieniem terapii. Zaletą takich metod jest prostota wykonania i możliwość zrobienia ćwiczeń w każdym miejscu i czasie bez użycia zaawansowanego sprzętu oraz wydawania dużej ilości pieniędzy. W tym artykule skupimy się na rolowaniu stopy w zapaleniu rozcięgna podeszwowego, które może być bardzo pomocnym narzędziem w leczeniu tego schorzenia – działa szybko i efekty mogą być większe niż nam się wydaje… Jak wykonywać rolowanie stopy prawidłowo i jakie mogą być zalety takiego ćwiczenia? O tym poniżej. Rolowanie – jak to działa? Jeśli chcesz zalecić pacjentowi wykonywanie rolowania w domu albo czytasz ten tekst bo masz taki problem i próbujesz poradzić sobie z nim sam, warto żebyś wiedział o co w tym ćwiczeniu chodzi i w jaki sposób działa. Dobrze jest spojrzeć na problem przez lupę aby wiedzieć co w trawie piszczy. W porównaniu do codziennej aktywności, rolowanie jest małym „stresorem” dla podeszwy stopy. Dlatego też żadną terapią nie jesteśmy w stanie „rozluźnić” rozcięgna podeszwowego. Możemy sterować jego napięciem synergistycznie. Warto pamiętać, że ścięgna oraz rozcięgna są zbudowane z tkanki łącznej zbitej, która charakteryzuje się małą sprężystością. Rozcięgno podeszwowe, które tworzy łuk podłużny stopy, przenosi ciężar ciała w trakcie chodu i amortyzuje stopę pod wpływem rozciągania wydłuża się tylko o 4% swej długości! Wypreparowane, jest w stanie utrzymać wagę do 120 kilogramów! Pomyśl, jak musi być silne kiedy ma zasoby energii, krwi oraz kolegów w postaci mięśni i kości, z którymi wspólnie nosi Twój ciężar. Czy aby na pewno jesteś w stanie małą piłeczką wzruszyć takiego tytana pracy? Wątpię, ale oddziałując na okoliczne struktury można zdziałać wiele. Oddziaływanie automasażu będzie się skupiało głównie na mięśniach, które leżą pod rozcięgnem podeszwowym oraz po jego bokach i cierpią na skutek nieprawidłowego obciążania stopy jak i nawracającego procesu zapalnego w obrębie samego rozcięgna. Obszar działania będzie skupiał się: od strony bocznej: przywodzicielu palca małego, zginaczu krótkim palca małego przyśrodkowo: przywodzicielu palucha nad rozcięgnem: zginaczu krótkim palców, czworobocznym stopy, przywodzicielu palucha, mięśniach międzykostynych oraz glistowatych. Badania pokazują duży potencjał oddziaływania rollerem/piłką na tkankę mięśniową – poprawia się jej elastyczność, ukrwienie, zdolność do wywoływania maksymalnego skurczu a także wpływa na zwiększenie możliwości regeneracyjnych oraz zakresu ruchomości okolicznych stawów. Rozluźnienie po masażu piłką będzie zatem odczuwalne na skutek zwiększenia elastyczności, poprawienia funkcji oraz większego ukrwienia mięśni, które leżą nad samym rozcięgnem. Ok, do pracy! Jak i kiedy się rolować? Aby wykonać prawidłowo rolowanie stopy należy zaopatrzyć się w piłkę do masażu o dość dużej twardości. Może być piłka tenisowa, piłka kauczukowa lub do baseballa/lacrosse’a ale najlepiej sprawdza się piłeczka do masażu firmy Blackroll. Chcąc wykonać ćwiczenie należy podłożyć piłkę pod stopę i docisnąć ją do ziemi w granicach bólu (nie przydeptywać piłki całkowicie). Można zadrzeć palce stóp do góry – co wzmocni docisk powierzchownej części stopy, albo opuścić je na dół, dzięki czemu można dostać się dużo głębiej. Następnie rolować, turlać piłkę pod stopą z dociskiem, do uzyskania uczucia rozluźnienia. Badania pokazują, że po 1-2 minutach można uzyskać największe efekty i natychmiastowe zwiększenie zakresu ruchomości stopy oraz redukcję odczuć bólowych. Hola hola… nie tak prędko! Jakie są przeciwwskazania do rolowania stopy? Techniki rolowania są wskazane głównie w stanie przewlekłym oraz podostrym. Wykonywanie ćwiczenia w ostrej fazie zapalnej może skutkować zwiększeniem objawów bólowych i wydłużeniem czasu terapii. Tak więc w przypadku kiedy czynniki prozapalne wygodnie rozłożą się na włóknach kolagenowych rozcięgna podeszwowego warto poczekać aż tropikalna temperatura trochę ustąpi i nadejdzie „pora deszczowa”, która na jakiś czas je przegoni. Dopiero kiedy pot nie cieknie naszej stopie po… plecach warto wziąć się do pracy. Jeśli pacjent dał radę odwlec swoje objawy na tyle, żeby doprowadzić do przewlekłego zapalenia rozcięgna – może poczekać 2-3 dni na jego złagodzenie przed rozpoczęciem ćwiczeń. Są też przeciwwskazania bezwzględne, z którymi walka należy do innych działów medycyny nie do piłeczki tenisowej. Należą do nich: RZS (w ostrej fazie) podwyższona temperatura ciała (na skutek infekcji lub trwającego aktywnego zapalenia) stopa cukrzycowa zakrzepica żył głębokich choroby naczyń obwodowych (np. choroba Buergera) zaawansowana osteoporoza zaburzenia czucia w obrębie stopy należy zachować ostrożność jeśli osoba ma tendencje do powstawania krwiaków Rezultat? Pierwszym efektem, który można poczuć zaraz po wykonaniu ćwiczenia jest ogólne rozluźnienie w obrębie stopy oraz swobodnejszy ruch. Po chwili można także odczuć, że chodzi się swobodniej a samo rozcięgno podeszwowe nie boli już tak jak wcześniej. Oczywiście w zależności od zaawansowania schorzenia – efekty mogą być piorunująco dobre lub umiarkowane. Jedna osoba natychmiast zacznie biegać podczas kiedy druga postawi sprawniej jeden krok, aczkolwiek zupełny brak efektów zdarza się raczej rzadko. Show must go on! Wg badań po 2 minutach rolowania stopy jesteśmy w stanie uzyskać natychmiastowe zwiększenie elastyczności nie tylko samej stopy ale także grupy kulszowo-goleniowej oraz mięśni kręgosłupa lędźwiowego. Anatomicznie takie twierdzenie ma w przebiegu taśmy powięziowej tylnej (Myers), która niesie ze sobą olbrzymi potencjał terapeutyczny. Warto więc wykonać szybki test, który pokaże nam możliwości tego ćwiczenia: wykonaj skłon w przód (palce do podłogi) i sprawdź ile brakuje Ci do dotknięcia podłogi palcami lub jeśli jej dotykasz jaką część dłoni jesteś w stanie położyć na podłodze zroluj najpierw jedną potem drugą stopę przez 2 minuty (kolejność nie ma znaczenia) wykonaj skłon ponownie i sprawdź różnicę… nieźle co?! Można zatem dojść do wniosku, że pomimo pozornie niedużego obszaru działania, rolowanie stopy ma ogromny potencjał jako uzupełnienie terapii wielu innych schorzeń. Przy zapaleniu rozcięgna podeszwowego – sprawdza się bardzo dobrze! Bibliografia: Tkanka łączna właściwa. W: Wojciech Sawicki: Histologia. Warszawa: Wydawnictwo Lekarskie PZWL 2003 Kitaoka H., Luo Z., Growney E., Berglund L, An K., Material properties of the plantar aponeurosis. Foot&Ankle International 1994. Petraglia F., Ramazzina I., Constantino C., Plantar fasciitis in athletes: diagnostic and treatment strategies. A systematic review. Muscles, Ligaments and Tendons Journal 2017 Grieve R. PhD, Alfaki M. BSc, Gooodwin F. BSc, Bourton A. BSc, Jeffries C. BSc, Scott H. BSc, The immediate effect of bilateral self myofascial release on the plantar surface of the feet on hamstring and lumbar spine flexibility: A pilot randomised controlled trial Journal of Bodywork and Movement Therapies 2015 Pearcey G. MSc; Bradbury-Squires D. MSc; Kawamoto J. MSc; Drinkwater E. PhD; Behm D. PhD; Button D. PhD Foam Rolling for Delayed-Onset Muscle Soreness and Recovery of Dynamic Performance Measures Journal of Athletic Training 2015 Cheatham S. PT, Kolber M. PT, Cain M. MS, Lee M. PT The effects of self-myofascial release using a foam roll or roller massager on joint range of motion, muscle recovery and performance: A systematic review. The International Journal of Sports Physical Therapy 2015
Początkowo jest to zapalenie rozcięgna podeszwowego, wywołanego naderwaniem, stanem zapalnym; z czasem dochodzi do degeneracji powięzi podeszwowej. Ból nasilony jest szczególnie na pięcie i na łuku stopy. Są to istotne dla powięzi miejsca, ponieważ tam podczas stania czy chodzenia rozkładane są największe obciążenia.

Przyczyny bólu stopy w okolicy pięty są bardzo różne. Wiele dolegliwości zaczyna się już w młodym wieku, dlatego ból pięty bardzo często ma związek z noszeniem źle dobranego obuwia. Dlaczego bolą pięty? Bolące pięty są uprzykrzającą życie dolegliwością również w wieku starszym, która sprawia znaczny dyskomfort i utrudnia normalne poruszanie się. W obu przypadkach dolegliwości bólowe są większe u osób aktywnych sportowo. Ból pięty przy chodzeniu może mieć źródło w wielu schorzeniach, jak np.: zapalenie rozcięgna podeszwowego, choroba Haglunda, zespół kanału stępu czy neuropatia Baxtera. W każdym z tych przypadków kluczowa w procesie leczenia jest właściwa diagnostyka. Aby uniknąć zmian zwyrodnieniowych, znacznego nasilenia objawów bólowych i ewentualnego uszkodzenia nerwu, należy skonsultować się z ortopedą w celu dokonania rozpoznania i wszczęcia właściwej procedury leczenia. Co to jest ostroga piętowa? Wielu pacjentów zgłasza się do ortopedy z dokuczliwym bólem pięty pytając, czy przyczyną ich dolegliwości może być tzw. ostroga piętowa. Ta potoczna nazwa dotyczy zapalenia rozcięgna podeszwowego i jest spotykana dość często. Pacjenci zgłaszają lekarzowi nagły i bardzo dokuczliwy ból pięty z tyłu, w okolicy części podeszwowej. W tym wypadku problem dotyczy tkanki miękkiej (rozcięgna), która rozpościera się od guza kości piętowej i biegnie do palców. Pojęcie ostrogi piętowej zaś bierze się z obrazu radiologicznego, gdzie na zdjęciu rentgenowskim widoczny jest wyrostek, czyli kolec kości piętowej. Tworzy się on na skutek zapalenia toczącego się w miejscu, gdzie kość pięty łączy się z rozcięgnem piętowym. Jakie są objawy zapalenia rozcięgna podeszwowego? Problem ostrogi piętowej dotyczy zarówno kobiet, jak i mężczyzn. Występuje częściej u osób starszych, pracujących lub dużo przebywających w pozycji stojącej, w wyniku zmian zwyrodnieniowo-przeciążeniowych. Na ból pięt szczególnie narażone są osoby otyłe, a także mające ograniczony zakres ruchu w obrębie stawu skokowego. U osób z nadwagą występuje spłaszczenie podłużnego łuku stopy powodując, że rozcięgno piętowe naciąga się jeszcze bardziej. Patologia ta często występuje u sportowców, szczególnie u biegaczy, których treningi są zbyt intensywne. Może być też efektem długoletniego noszenia butów na wysokim obcasie przez kobiety. Głównym objawem jest przeszywający ból pod piętą, odczuwany rano w czasie pokonywania kilku pierwszych kroków po wstaniu. Czasem ból pięty po nocy ustaje w czasie dnia, a pod wieczór wraca, rozszerzając się na całą piętę. Bólowi, który występuje po stronie przyśrodkowej pięty, często towarzyszy napięcie powięzi podeszwowej, z jednoczesną utrudnioną możliwością grzbietowego zgięcia stopy. Diagnostyka i leczenie zapalenia rozcięgna podeszwowego W rozpoznaniu bólu pięty wskazane jest badanie palpacyjne, gdyż tkliwość okolicy ostrogi piętowej jest bardzo duża. Do rozpoznania ostrogi piętowej konieczne jest wykonanie badania RTG, które może ujawnić , czy ból pięty, z którym się borykamy jest związany z obecnością ostrej narośli kostnej na pięcie. Lekarz może dodatkowo zlecić badanie rezonansem magnetycznym, który pozwala wykryć nieprawidłowości w obrębie powięzi podeszwowej. MRI może również pokazać niewidoczne złamania przeciążeniowe wywołujące ostry ból pięty z tyłu w obrębie podeszwy stopy. W najłagodniejszej postaci zapalenia rozcięgna podeszwowego zazwyczaj wystarczy odpowiedni dobór obuwia, zastosowanie wkładki amortyzującej obciążenia kości piętowej oraz ćwiczenia rozciągające. Oczywiście nie możemy liczyć, że dolegliwości bólowe natychmiast ustąpią. Proces leczenia zachowawczego tego rodzaju bólu pięty, gdzie staramy się zwalczyć przyczyny patologii, jest niestety długotrwały. W postaci bardziej zaawansowanej, pomocna może być farmakoterapia niesterydowymi lekami przeciwzapalnymi, bądź też lekami sterydowymi pod postacią iniekcji. W tym wypadku należy być ostrożnym, gdyż ostrzykiwanie powięzi podeszwowej może nieść ryzyko jej przerwania, znacznie komplikując dalszy proces leczenia. Podstawą leczenia jest fizjoterapia, ponieważ bardzo często chorobie tej towarzyszy przykurcz mięśni łydki czy zaburzenia w budowie stopy, więc leczenie przebiega kompleksowo. Kiedy konieczna jest operacja ostrogi piętowej? Operację ostrogi piętowej przeprowadzana się w przypadkach, gdy boląca pięta po leczeniu nieoperacyjnym, na które przeznacza się standardowo aż do 12 miesięcy, nadal daje dolegliwości. Zabieg operacyjny rozcięgna podeszwowego najczęściej polega na częściowym nacięciu samego rozcięgna. Dawniej stosowano różne techniki, ważne było, aby dostatecznie uwidocznić operowaną okolicę. Obecnie najczęściej wykonujemy zabieg endoskopowo, wykorzystując dwa małe nacięcia skóry pozwalające wprowadzić odpowiednie narzędzia wraz z kamerą. Ingerencja w strukturę stopy nie jest duża, zabieg obarczony jest niskim ryzykiem powikłań, ale wykonujący zabieg lekarz musi być ostrożny, ponieważ operuje blisko nerwu Baxtera. Po operacji pacjent szybko wraca do sprawności. Nie stosuje się unieruchomienia gipsowego. Już następnego dnia po zabiegu zaleca się wykonywanie ćwiczeń, aby funkcja stopy wróciła do swojego pierwotnego stanu. Kule łokciowe stosuje się przez dwa tygodnie, aby nie odczuwać bólu. Rokowania po operacji rozcięgna podeszwowego są bardzo dobre. Bóle pięt nie powinny stanowić już problemu. Sportowcy, u których dolegliwości bólowe ustąpiły, mogą powrócić do dawnego programu treningowego. Czym jest choroba Haglunda? Po raz pierwszy chorobę określił w 1927 roku Patrick Haglund. Stan ten został opisany jako idiopatyczny, co oznacza, że ​​nie ma widocznej przyczyny, chociaż lekarze powiązali go z kilkoma czynnikami. Pięta Haglunda, inaczej określana jako Deformacja Haglunda to stan, w którym wystaje dodatkowa część kości piętowej, powodując podrażnienie i stan zapalny. Dobrze pokazuje to zamieszczone zdjęcie RTG pacjenta przed operacją. Podobnie jak u ludzi mogą występować różne rozmiary i kształty nosa, tak mogą występować różnice w wielkości i kształcie tych kości. Wystająca część kostna może ocierać się o leżące powyżej ścięgno Achillesa i powodować ból ścięgna. Ból piety z tyłu w tym przypadku nie jest wynikiem pojedynczego urazu, a bardziej zależy od aktywności fizycznej i forsownych treningów (zwłaszcza bieganie, a także sporty pokrewne jak np. piłka nożna). Nie jest to jednak regułą, ponieważ ból pięty pojawia się również u ludzi, nie mających ze sportem nic wspólnego. Tkanka miękka na kości piętowej, w pobliżu przyczepu ścięgna Achillesa, staje się podrażniona, gdy kość ociera się o but podczas chodzenia. Prowadzi to często do bolesnego zapalenia kaletki ścięgna Achillesa. Kość pięty odchyla się nieco na zewnątrz, co zwiększa prawdopodobieństwo obcierania się pięty o grzbiety butów. Odczuwany przez nas ból pięty nasila się. Dolegliwościom bólowym nie towarzyszą wbrew pozorom zbyt ciasne buty, a źle wyprofilowany i zbyt sztywny zapiętek występujący np. w: kobiecych czółenkach, męskich butach zimowych, kaloszach, czy chociażby łyżwach hokejowych lub rolkach. Niektóre opracowania naukowe podają, że w pewnym stopniu w deformacji Haglunda również sporą rolę odgrywa dziedziczność (anatomia stóp – kształt kości piętowej i wydrążenie stopy) oraz nadwaga. Jakie są objawy Deformacji Haglunda? Pierwszym symptomem jest ból pięty z tyłu, czyli guza piętowego, bez wyraźnych oznak obrzęku. Początkowe objawy mają łagodny charakter, prowadząc jedynie do uczucia dyskomfortu w trakcie chodu. Pacjenci odczuwają ucisk w tylnej części pięty, szczególnie podczas zakładania obuwia. Początkowo objawy nie są na tyle bolesne i uciążliwe, aby od razu z bólem pięty iść do lekarza. W ten sposób proces deformacji guza piętowego ulega stałemu rozwojowi. Z czasem wspomniane dolegliwości bólowe ulegają nasileniu, powodując wyraźne utykanie w czasie marszu. Ból pięty najczęściej pojawia się po wysiłku fizycznym lub nad ranem, rzadko jednak mamy do czynienia z nim w nocy. Z czasem na guzie piętowym rozwija się zniekształcenie wraz z bolesnym obrzękiem, co wyraźnie pokazuje zamieszczone zdjęcie. Kość piętowa w tak zaawansowanym stanie chorobowym jest bardzo bolesna. Szczególnie odczuwalne jest to w trakcie ruchu zgięcia grzbietowego stopy. Kolejnym stadium może być proces zapalny w obrębie przyczepu ścięgna Achillesa do kości piętowej. Główne objawy choroby Haglunda: zauważalny guz na tylno-górnej części pięty ból pięty z tyłu w okolicy przyczepu ścięgna Achillesa do kości piętowej ból pięty po nocy zaczerwienienie w okolicach tkanki zapalnej obrzęk w tylnej części pięty choroba może wystąpić na jednej lub obu stopach Diagnostyka i leczenie choroby Haglunda Deformację Haglunda można potwierdzić już na podstawie badania fizykalnego, jednak aby uzyskać całkowitą pewność i wykluczyć inne przyczyny bólu pięty np. ocenić strukturę kości piętowej, trzeba w diagnostyce wykonać zdjęcia rentgenowskie. Boląca pięta w przypadku Deformacji Haglunda, przy odpowiednio postawionej diagnozie i rozpoczęciu leczenia zachowawczego we wczesnym jej stadium, daje dobre rokowania dla pacjenta. Leczenie niechirurgiczne deformacji Haglunda, które rozpoczynamy od odpoczynku i znacznej redukcji aktywności fizycznej, ma na celu zmniejszenie stanu zapalnego kaletki. Aby zmniejszyć obrzęk, należy zastosować okłady z lodu, przykładając je w miejsce stanu zapalnego (schładzamy piętę przez 20 minut, by po przerwie, co najmniej 40 minut, powtórzyć proces). Lekarz może podać doustne niesteroidowe leki przeciwzapalne (np. ibuprofen) w celu zmniejszenia bólu i stanu zapalnego. Lekarz może również zalecić wstrzyknięcie, pod kontrolą USG, kortykosteroidów w kaletkę, co może pomóc w diagnozie i leczeniu. Natomiast nie zaleca się zastrzyków steroidowych bezpośrednio do ścięgna Achillesa, ponieważ mogą osłabić ścięgno, co może prowadzić do zerwania ścięgna. Ważne są również ćwiczenia rozciągające kończyny dolnej, które pomagają rozładować napięcie ścięgna Achillesa. Kolejny element, to modyfikacja obuwia, aby zmniejszyć czynnik drażniący chorą kaletkę. Można pomyśleć o doborze wkładek ortopedycznych (pełnych lub podnoszących samą piętę) pozwalających na odciążenie podłużnego sklepienia stopy lub specjalnych butów z miękkim zapiętkiem, a nawet z odkrytą piętą. Leczenie zachowawcze może zmniejszyć ból pięty i zminimalizować stan zapalny, jednak nie zmniejszą samej deformacji na kości piętowej. Kiedy potrzebna jest operacja pięty Haglunda? W przypadku braku wyraźnych efektów leczenia zachowawczego i zaawansowanych zmian deformacji guza piętowego, ortopeda podejmuje decyzję o zabiegu chirurgicznym. Leczenie chirurgiczne polega na usunięciu wystającej części kostnej, kaletki głębokiej ścięgna Achillesa, która jest głównym źródłem bólu oraz czyści się przednią część ścięgna Achillesa (przyczep do kości piętowej). Operację można wykonać tradycyjną otwartą techniką chirurgiczną (z blizną 4-5 cm) lub minimalnie inwazyjną techniką endoskopową przy użyciu dwóch małych nacięć. Technika endoskopowa powoduje mniejsze powikłania przy gojeniu się rany po operacji, pozwala szybciej stać na chorej stopie i może pozwolić na krótszy czas rehabilitacji, a także szybszy powrót do: noszenia butów, pełnego zdrowia, aktywności fizycznej i sportu. W trakcie operacji ortopeda może dodatkowo wykonać ostrzyknięcie ścięgna Achillesa osoczem wysokopłytkowym. Cały zabieg trwa ok. 40 minut. Po operacji, aby zminimalizować ból pięty, pacjent ma założoną szynę gipsową, którą nosi przez tydzień od operacji. Po tym okresie może rozpocząć rehabilitację, ale poruszać się przez kolejne dwa tygodnie może przy pomocy Walkera (but ortopedyczny). Ważne jest, aby po operacji postępować zgodnie z instrukcjami ortopedy i fizjoterapeuty. Zwykle powrót do uprawiania sportu i biegania następuje po około 12 tygodniach po operacji, w zależności od tego, jak przebiega rehabilitacja. Aby zapobiec nawrotom Deformacji Haglunda, by boląca pięta dalej nam nie dokuczała, należy: nosić odpowiednie obuwie – unikając butów ze sztywnym zapiętkiem, wykonywać ćwiczenia rozciągające, unikać biegania po twardym podłożu i podbiegów w czasie treningów. Przyczyny neuropatii nerwu piszczelowego Ból w stopie, zlokalizowany w okolicy pięty, może być również wynikiem neuropatii nerwu piszczelowego. Schorzenie to często określane jest mianem zespołu kanału stępu (tajemnicze pieczenie stopy - ból pięty). Neuropatia nerwu piszczelowego, choć jest powszechną przyczyną dolegliwości stopy, jest rzadko trafnie rozpoznawana, i co za tym idzie, niewłaściwie leczona. Nerw piszczelowy oraz naczynia krwionośne (tętnica i żyła piszczelowa tylna), a także ścięgna mięśni (zginacz palców, zginacz długi palucha i piszczelowy tylny) przechodzą przez wąski kanał stępu poniżej kostki przyśrodkowej, gdzie często dochodzi do ucisku. Niedotlenienie nerwu, wywołane zastojem żylnym, powoduje zwłóknienie włókien nerwowych. Wśród przyczyn neuralgii nerwu piszczelowego tylnego często wymienia się: stan zapalny pochewek ścięgnistych kanału stępu, a także przewlekłe drażnienie nerwu piszczelowego przez elementy kostne w momencie niewłaściwie stawianej stopy w trakcie chodzenia i biegu. Do bezpośrednich przyczyn zaliczyć można również wszelkiego rodzaju urazy w obrębie pięty i stawu skokowego jak: złamania i skręcenia, a także obecność blizn i zrostów. Jakie są objawy zespołu kanału stępu? Neuropatia nerwu piszczelowego objawia się piekącym bólem stopy na jej podeszwowej powierzchni. Ból pięty z tyłu może promieniować aż do przyśrodkowej części łydki. Zastój żylny (czasem też żylaki), o którym wcześniej wspominaliśmy, powoduje nasilenie dolegliwości bólowych w nocy. Ból pięty po nocy często ustaje samoistnie po rozpoczęciu chodzenia. Czasem możliwy jest obrzęk lub zgrubienie w okolicach kostki oraz pięty. Do pojawienia się zespołu predysponują: urazy w obrębie stawu skokowego, obrzęki, choroby reumatyczne oraz otyłość. U sportowców, szczególnie u biegaczy, przyczyną ucisku może być stan przeciążeniowy stopy w pronacji, zbyt mocne sznurowanie obuwia lub zaburzenie anatomiczne po złamaniu kości w obrębie pięty. Oczywiście, zanim wystąpią typowe objawy zespołu kanału stępu, sportowcy poddają stopy wielogodzinnym przeciążeniom np. podczas biegania (zwiększona objętość treningowa – liczba przebiegniętych kilometrów) lub na siłowni (zwiększenie masy dźwiganych ciężarów). Nasilenie dolegliwości zwiększa się podczas aktywności fizycznej, szczególnie w trakcie biegu. W tym miejscu warto podkreślić znaczenie biomechaniki ruchu, gdyż zaburzone stawianie stopy skutkuje jej złą pracą w trakcie każdego kroku biegowego. Charakterystyczne objawy: drętwienie i mrowienie podeszwowej powierzchni śródstopia, ból pod piętą, osłabienie siły mięśni zginaczy palców, możliwe skurcze palców, nasilenie objawów w nocy zwiększony ból w czasie chodzenia, zmniejszanie dolegliwości bólowych przy uniesionej kończynie Rozpoznanie neuropatii nerwu piszczelowego Kluczowe w leczeniu neuropatii nerwu piszczelowego jest prawidłowa diagnostyka. O ile przy oczywistym urazie rozpoznanie tego schorzenia nie sprawia problemów, to boląca pięta przy przewlekłych kontuzjach przeciążeniowych może stanowić problem. W badaniu klinicznym lekarz stwierdza dodatni objaw Tinela (objaw neurologiczny, wywołuje się go opukując pień badanego nerwu obwodowego) na przebiegu nerwu piszczelowego w kanale stepu. O wyniku pozytywnym świadczy uczucie bólu i drętwienia stopy. W diagnostyce cennych informacji dostarczyć mogą badania: rentgenowskie RTG (wykonane przy obciążonej stopie wyklucza złamania, osteolity i konflikty stawowe), ultrasonograficzne USG (wykrywa np. zapalenie błony maziowej) lub rezonansu magnetycznego MRI (uwidacznia zmiany chorobowe w kanale stępu, zbędne masy tkankowe). W diagnostyce można wykorzystać również EMG – badanie przewodzenia nerwowego, co może bezpośrednio potwierdzić dysfunkcję na poziomie nerwu. Niestety przewodnictwo nerwowe dość często wychodzi ujemnie, co nie wyklucza rozpoznania. Dzieje się tak, ponieważ badana stopa metodą EMG jest unieruchomiona, a dolegliwości występują w obciążeniu. Jak leczyć zespołu kanału stępu? Podstawą jest leczenie zachowawcze. Polega ono głównie na ograniczeniu aktywności fizycznej (należy przestać podrażniać nerw), stosowaniu leków przeciwzapalnych i przeciwbólowych, a także zastosowaniu specjalnych wkładek do butów lub całkowitej zmianie obuwia. Jeśli leczenie zachowawcze okazuje się nieskuteczne i nadal odczuwalny jest ból pięty, to przechodzi się do leczenia chirurgicznego. Zabieg polega na odbarczeniu kanału stępu (operacja trwa do 45 min.), co niestety nie zawsze okazuje się skuteczne. Czasem, w przypadku nieodwracalnych zmian w nerwie piszczelowym, po początkowym okresie złagodzenia objawów bólowych, może dojść do nawrotu neuropatii. Zespół kanału stępu jest przeciążeniem irytującym, którego pierwsze objawy mogą zostać zignorowane, a w dalszym okresie niewłaściwie zdiagnozowane. Skutkiem tego może być trwałe uszkodzenie nerwu piszczelowego. Leczenie tego schorzenia po okresie trzech miesięcy od pojawienia się pierwszych objawów, może być bardzo ciężkie, a czasami wręcz niemożliwe do całkowitego wyleczenia. Dlatego każdy dyskomfort w obrębie kostki przyśrodkowej lub pieczenie w okolicach pięty powinien zachęcić nas do skontaktowania się z ortopedą. Czym jest neuropatia nerwu Baxtera? Kolejną dolegliwością związaną z bólem pięty, również związaną z nerwem (wcześniej n. piszczelowym) jest neuropatia nerwu Baxtera. Anatomicznie, nerw Baxtera to pierwsza gałązka nerwu piszczelowego, która przechodzi po przyśrodkowej stronie kości piętowej na stronę podeszwową stopy. Sytuacja tej dolegliwości jest bardzo podobna do nerwu piszczelowego. Statystycznie podaje się, że jest to rzadko spotykana dolegliwość w obrębie pięty. Z drugiej jednak strony podaje się, że może to wynikać z trudności w prawidłowym rozpoznaniu, co skutkuje przeoczeniem neuropatii Baxtera. Objawy, takie jak boląca pięta, często są podobne do zapalenia rozcięgna podeszwowego i bywa tak, że obie patologie występują jednocześnie. Doświadczony ortopeda jest jednak w stanie wychwycić te charakterystyczne cechy różniące te dwie choroby. W przypadku neuropatii Baxtera mamy do czynienia z palącym bólem przyśrodkowej strony kości piętowej, promieniującym w kierunku guza piętowego i dającym uczucie drętwienia. Często dochodzi do nasilenia bólu w trakcie aktywności fizycznej. Przyczyny neuropatii Baxtera: zapalenie rozcięgna podeszwowego stopa wydrążona (zwiększone napięcie rozcięgna podeszwowego) stopa szpotawa (kompresja na przebiegu nerwu) stopa płaska (niewydolność mięśnia piszczelowego tylnego) stopa koślawa lub płasko-koślawa zapalenie ścięgna Achillesa Jak rozpoznać neuropatię nerwu Baxtera? Podstawą skutecznego leczenia jest postawienie prawidłowej diagnozy, a to w przypadku neuropatii Baxtera, jak już wspominaliśmy, nie jest łatwe. Diagnostyka opiera się głównie na badaniu klinicznym, w trakcie którego ortopeda przeprowadza wywiad i badanie palpacyjne. Pomocne w diagnostyce mogą być: badanie rezonansem magnetycznym MRI (uwidacznia zanik m. odwodziciela palca małego) oraz badaniem ultrasonograficzne USG. W celu potwierdzenia rozpoznania ortopeda może wykonać ostrzyknięcie lekiem sterydowym okolicy nerwu podeszwowego bocznego lub całego pnia nerwu piszczelowego, na poziomie troczka zginaczy. W przypadku ustąpienia dolegliwości i ból w pięcie mija, mamy pewność co do prawidłowej diagnozy neuropatii Baxtera. Leczenie nerwu Baxtera Leczenie tego schorzenia rozpoczynamy od fizjoterapii, która polega głównie na rozluźnieniu tkanki bezpośrednio otaczającej nerw (rozcięgno podeszwowe i mięśnie: odwodziciel palucha, czworoboczny podeszwy). Rozluźnieniu poddaje się również mięsień trójgłowy łydki i grupę kulszowo-goleniową, których zwiększone napięcie wpływa na napięcie rozcięgna podeszwowego i oczywiście ucisk na nerw. Dodatkowo, również do zastosowania w warunkach domowych, należy wykonywać ćwiczenia rozciągające, a także rolować tylną taśmę mięśniowo-powięziową w celu zmniejszenia napięcia. Sama fizjoterapia oraz ćwiczenia mogą okazać się niewystarczające, a nawet nieskuteczne w walce z bólem pięty. Dzieje się tak szczególnie w stanach przewlekłych, gdy pacjent zbyt późno zgłasza się do lekarza lub gdy terapia prowadzona jest nieprawidłowo (fizykoterapia może powodować nasilenie dolegliwości). W przypadku zwiększonych dolegliwości bólowych ortopeda może uzupełnić leczenie o leki przeciwbólowe. Jeśli terapia manualna nie przynosi wyraźnej poprawy, a boląca pięta nadal daje dokuczliwe dolegliwości, zalecany jest zabieg chirurgiczny, który wykonuje ortopeda. Zabieg jest dość trudny technicznie i polega na uwolnieniu nerwu podeszwowego bocznego, jednak dobrze wykonany, przynosi bardzo dobre rezultaty. Bibliografia: Patrick J. McMahon, 2009, “Medycyna sportowa – współczesne metody diagnostyki i leczenia”. Anna Jegier, Krystyna Nazar, Artur Dziak, 2013, “Medycyna sportowa”. Praktyczna Fizjoterapia & Rehabilitacja / 2018 – ”Propozycja programu fizjoterapeutycznego w leczeniu zachowawczym neuropatii nerwu Baxtera” mgr Anna Skulimowska & Bryłka, dr n. med. Paweł Kołodziejski. Ortho Virginia – Minimally Invasive Achilles: Haglund’s Syndrome and Endoscopic Calcaneoplasty, Paul J. Switaj. Medical News Today – How do you treat Haglund’s deformity, Jennifer Berry, William Morrison.

. 678 586 677 104 717 541 663 174

zapalenie rozcięgna podeszwowego jakie leki